بحران کرونا، آسیب‌ها و آینده صنعت ورزش

همه‌گیری کووید-۱۹ به‌عنوان بحرانی غیرمترقبه، صنعت ورزش را با مجموعه‌ای از پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و روان‌شناختی مواجه کرد و نشان داد که نبود آمادگی نهادی برای مدیریت بحران، می‌تواند تاب‌آوری این صنعت را به‌شدت تضعیف کند. تعطیلی باشگاه‌ها و رویدادهای ورزشی، کاهش شدید درآمد و توقف گیشه بلیت، بیکاری گسترده کارکنان، و رکود یا ورشکستگی بخشی از بنگاه‌های ورزشی، نمایه‌های اصلی آسیب اقتصادی بودند. در سطح اجتماعی، محدودیت تعاملات گروهی و محرومیت از فعالیت بدنی، به‌ویژه برای سالمندان، کودکان و افراد دارای معلولیت، زمینه‌ساز افت سلامت جسمی و افزایش اختلالات روانی مانند اضطراب و افسردگی شد. در عین حال، کرونا با ایجاد فرصت‌هایی نوین از جمله رشد ورزش‌های خانگی، گسترش پلتفرم‌های دیجیتال آموزشی، شکل‌گیری کسب‌وکارهای مجازی، تغییر الگوی تولید محصولات ورزشی به سمت نیازهای خانگی، و تقویت نقش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، ظرفیت‌های جدیدی برای تحول صنعت ورزش پدید آورد. همچنین نابرابری جنسیتی در دسترسی به امکانات و استمرار محدودیت‌های فرهنگی برای ورزش زنان، آسیب‌پذیری آنان را تشدید کرد. راهبردهای پیشنهادی بر نهادینه‌سازی مدیریت بحران و «نسخه دوم برنامه‌ریزی»، کاهش تبعیض‌های جنسیتی و سنی، تقویت ورزش سلامت‌محور در کنار ورزش حرفه‌ای، سازمان‌دهی ظرفیت اجتماعی ورزشکاران در بحران‌ها، و تثبیت استفاده از فناوری‌های ارتباطی و آموزشی برای توسعه پایدار ورزش تأکید دارد.