فیزیولوژی ورزشی بهعنوان یکی از رشتههای پرمتقاضی علوم ورزشی، سالانه شمار قابل توجهی فارغالتحصیل تولید میکند، اما نبود نظام شغلی منسجم موجب شده بخش مهمی از این سرمایه انسانی جایگاه حرفهای مشخصی در بازار کار نداشته باشد. یکی از فرصتهای شغلی جذاب برای این گروه، حضور در کادر فنی تیمهای ملی و باشگاهی بهویژه در نقش مربی بدنساز است؛ با این حال، میزان جذب آنان در این موقعیتها محدود مانده است. بررسیها نشان میدهد مهمترین مانع، شکاف میان دانش نظری فارغالتحصیلان و مهارتهای عملی مورد انتظار کادرهای فنی است؛ بهگونهای که سرفصلهای آموزشی، حتی در نسخههای جدید، همچنان بر کارآموزی و مهارتافزایی کافی تکیه ندارند. از منظر نیازهای حرفهای، توانایی اجرای آزمونهای دقیق و کاربردی، طراحی برنامههای تمرینی، کنترل و پایش شدت تمرین و ریکاوری، ارتباط مؤثر با سرمربی و سایر اعضای کادر، کار با فناوریهای نوین مانند GPS، و ارائه گزارشهای کمی از عملکرد ورزشکاران از مهارتهای کلیدی محسوب میشود. راهبردهای پیشنهادی شامل ایجاد مرجع تخصصی برای ثبت شناسنامه کاری و صدور گواهی حرفهای، اصلاح سرفصلها بر اساس نیازهای روز، برگزاری دورههای مهارتافزایی مشترک میان دانشگاه و فدراسیونها، اولویتدهی به فارغالتحصیلان در دورههای آموزشی فدراسیونی، ایجاد مسیرهای کارآموزی در باشگاهها، و استقرار نظام ارزشیابی ترکیبی نظری–مهارتی برای ارتقای قابلیت اشتغال است.
)