تحلیل فرصت‌ها و آسیب‌های تجمیع گرایش‌های علوم تربیتی به منظور ارائه راهکارهای عملی جهت برون‌رفت از آسیب‌های موجود

نوع مقاله : نشست علمی

نویسنده

گروه تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی

10.22054/jicia.2022.20310

چکیده

تجمیع گرایش‌های رشته علوم تربیتی در دوره کارشناسی و ارائه آن به‌صورت یک رشته فاقد گرایش، می‌تواند از منظر نظری و سیاست‌گذاری آموزشی فرصت‌هایی مانند یکپارچگی هویت رشته‌ای، کاهش پراکندگی محتوایی و هم‌راستاسازی با برخی تجربه‌های جهانی ایجاد کند؛ اما در سطح اجرایی با آسیب‌ها و ابهام‌های جدی همراه بوده است. یکی از چالش‌های محوری، سردرگمی دانشگاه‌ها در اجرای برنامه جدید و ناتوانی برخی از آن‌ها در پوشش همه «زمینه‌های» تعریف‌شده (چهار زمینه) است؛ مسئله‌ای که به کمبود استاد، ضعف منابع معتبر برای برخی دروس تلفیقی و نبود معیار روشن برای هدایت دانشجویان به زمینه‌ها پیوند می‌خورد. علاوه بر این، فقر مبانی نظری مدون درباره چرایی و منطق علمی ادغام گرایش‌ها، اختلاف نظر میان نهادهای تصمیم‌گیر و نبود پاسخگویی شفاف، موجب شکل‌گیری برداشت‌های متعارض و تضعیف مشروعیت علمی تغییرات در میان استادان و دانشجویان شده است. بر این اساس، پیشنهاد می‌شود ضمن استمزاج از دانشگاه‌ها و درج زمینه‌های قابل ارائه در دفترچه کنکور، پروژه پژوهشی دقیق برای شناسایی کاستی‌های اهداف، سرفصل‌ها و منابع تعریف شود و نتایج آن در بازنگری دوره‌ای برنامه اعمال گردد. همچنین تدوین سند مبانی نظری ادغام، نظرسنجی جامع از مدیران گروه و مسئولان آموزش، و برگزاری جلسات مشترک میان وزارت علوم و شورای تحول برای رفع ابهام و کاهش آسیب‌های سیاستی ضروری است.