چالش‌های فراروی توسعه ورزش همگانی در کشور

توسعه ورزش همگانی در ایران با وجود تأثیر مستقیم بر سلامت عمومی، نشاط اجتماعی و کاهش هزینه‌های نظام درمان، همچنان در حاشیه سیاست‌گذاری ورزش قرار دارد و غلبه رویکرد ورزش قهرمانی سبب شده برنامه‌ای منسجم برای «ورزش برای همه» شکل نگیرد. چالش اصلی، نگاه بخشی و نبود اولویت مشترک میان دستگاه‌های متعدد و موازی در حوزه ورزش همگانی است؛ در حالی‌که این حوزه پدیده‌ای چندبعدی با آثار فردی، گروهی و اجتماعی است و نیازمند فرهنگ‌سازی و توسعه منابع انسانی می‌باشد. ضعف جایگاه ورزش در اسناد سلامت، ناکافی بودن بودجه، نبود قوانین الزام‌آور برای مشارکت دستگاه‌های دولتی و خصوصی، کم‌رنگ بودن نقش سازمان‌های مردم‌نهاد و فقدان داده‌های دقیق درباره میزان و الگوی فعالیت بدنی مردم از موانع کلیدی این حوزه محسوب می‌شوند. راهبردهای پیشنهادی بر اصلاح ساختارهای متولی، بازنگری سند جامع سلامت با محوریت فعالیت بدنی، افزایش سهم بودجه ورزش همگانی، استفاده از درآمدهای دخانیات، تقویت همکاری وزارت ورزش و وزارت بهداشت، و تدوین قوانین شفاف برای توسعه مشارکت عمومی تأکید دارد. همچنین آموزش از دوره ابتدایی، بهره‌گیری از ظرفیت روحانیت و رسانه ملی برای فرهنگ‌سازی، توسعه گردشگری ورزشی، الگو‌سازی از چهره‌های اثرگذار، و طراحی نظام آماری دقیق برای تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی آینده‌محور، به‌عنوان مسیرهای اصلی نهادینه‌سازی ورزش همگانی پیشنهاد می‌شود.