فرصت‌های پیش روی صنعت بیمه در دوران پساتحریم

صنعت بیمه ایران در دوران پساتحریم با مجموعه‌ای از فرصت‌های راهبردی و تهدیدهای نهادی روبه‌روست که مدیریت هوشمندانه آن می‌تواند مسیر رشد پایدار این صنعت را تعیین کند. رفع محدودیت‌های بین‌المللی از یک‌سو امکان بازگشت تعاملات حرفه‌ای، دسترسی به آموزش‌های تخصصی، فناوری‌های نوین بیمه‌ای و نظام‌های یکپارچه نرم‌افزاری را فراهم می‌سازد و از سوی دیگر، در صورت نبود چارچوب سیاستی دقیق، می‌تواند به وابستگی دوباره به خدمات بیمه‌ای خارجی و تضعیف ظرفیت‌های داخلی منجر شود. تجربه تحریم‌ها نشان داد الزام به پوشش ریسک‌های بزرگ در داخل کشور، موجب ارتقای دانش ارزیابی ریسک و صدور بیمه‌نامه، شکل‌گیری کنسرسیوم‌ها و ایجاد صندوق اتکایی شد؛ با این حال، تمرکز ریسک در داخل کشور از منظر منطق بیمه‌گری مخاطره‌زا تلقی می‌شود. از مهم‌ترین آسیب‌های دوره تحریم، عدم رتبه‌بندی بین‌المللی شرکت‌های بیمه ایرانی، محرومیت از مدارک حرفه‌ای معتبر و قطع ارتباط با دانش روز عنوان می‌شود که پیامد آن کاهش شفافیت بازار و تشدید رقابت ناسالم بر سر نرخ‌شکنی بوده است. راهبردهای پیشنهادی بر حفظ دستاوردهای داخلی، آغاز تعامل با مؤسسات رتبه‌بندی معتبر، اعزام و تربیت نیروی انسانی حرفه‌ای، تفکیک نقش حاکمیتی بیمه مرکزی از تصدی‌گری، آماده‌سازی مقررات حضور خارجی‌ها و در نهایت تقویت فرهنگ بیمه برای افزایش تقاضای داخلی تأکید دارد.