بررسی ساختار و محتوای سریال مستند «انقلاب 57» در شبکه من و تو

بازنمایی رسانه‌ای انقلاب اسلامی در تولیدات برون‌مرزی، از طریق ترکیب تصاویر جذاب، روایت گزینشی و تکنیک‌های قاب‌بندی، می‌تواند ادراک مخاطب را در جهت القای «رضایت عمومی در دهه ۱۳۵۰» و تقلیل اعتراضات به آشوب و تخریب سامان دهد و امکان داوری تاریخی دقیق را تضعیف کند. تحلیل ساختار و محتوای یک مستند تلویزیونی درباره انقلاب ۵۷ نشان می‌دهد استفاده از تصاویر کمتر دیده‌شده، در کنار حذف زمینه‌های سیاسی–اجتماعی و برجسته‌سازی نشانه‌های توسعه شهری، به شکل‌گیری روایتی یک‌سویه منجر می‌شود که در عین جذابیت، واجد بدآموزی و تحریف است. این الگو در بستری از خلأ اطلاعاتی شکل می‌گیرد که ناشی از پرداخت ناکافی رسانه‌های داخلی به تاریخ معاصر و عدم ارائه روایت‌های شفاف، صریح و مستند از رخدادهای انقلاب است. در چنین شرایطی، ارتقای سواد رسانه‌ای مخاطب به‌عنوان یک ضرورت سیاستی مطرح می‌شود تا توان تشخیص روایت‌های جهت‌دار افزایش یابد. راهبردهای پیشنهادی بر تولید برنامه‌های مستند و نمایشی خوش‌ساخت با اتکا به آرشیوهای مغفول، روایت بی‌طرفانه و مستند از وقایع انقلاب برای نسل جوان، و طراحی مجموعه‌ای از موضوعات پژوهشی و رسانه‌ای (مانند تحلیل گروه‌های سیاسی دهه ۵۰، ساختار اقتصاد پهلوی، نقش اقشار اجتماعی، و نسبت رسانه و اعتماد عمومی) برای بازسازی فهم تاریخی و کاهش میدان اثرگذاری روایت‌های تحریف‌شده تأکید دارد.